بچه های الکترونیک دانشگاه ارومیه 91

امروز روزی ست همچو روز های دگر...
و ظلمت دوران خود را در روشنای کاذب زمان پنهان نموده است...
جهل ذاتی عامه در پشت سراپرده ی دروغین روشنفکری ناپدید می نماید و هنوز دیده می شود ، در قاب نامرئی خرافه و پرستش های بی مقصد مجانین بالغ نما...
و چه زیباست دیدن نخ های بی شمار معلق در فلک که یک سرش به دست هایی در عمق بی منتهای فضا گره خورده و یک سرش به دست ها و پاهای عروسک هایی ملقب به انسان ، و حرکاتی بس ط

بیعی که نا گه و نا خود آگاه وابسته به خود آدمک ها می انگاریمشان...
البته بگذار بی پرده بگویمت که دیدن این حرکات و متاثر شدن عامه ی قریب به کل از زیبایی و محصور کنندگی آنها نه زیباست که بس دردناک است و مایه ی تاثر...
که چگونه حرکات نا خود آگاه هزاران عروسک منجر به این می شود که بسیاری دیگر مشتاق به حصر در حرکات کلیشه ای و پیش بینی شده ی وابسته به بند ها شوند...
و افرادی که به هنگام دست و پا زدن در چنگال بی رحم بند ها که بی وقفه از عروسک ها حرکت میخواهند به بدگویی از دگر در بند افتاده ها میپردازند و همه ی اتفاقات را بدان ها منتسب نموده و خود را حتی از تفکر به آن دست های پنهان در بی نهایت فضای ناشناخته محروم میدارند...
و چه دردناک است دیدن خون هایی که از همان مجادله گر ها ریخته شده در طی زمان از روی ضعف اساسی آنها در بینایی و بینش...
حال به گذر زمان مینگرم در زمانی نه چندان دور که چگونه بهترین ها در چنگال همان بند ها و همان دستان کثیف آغشته به خون به باد فنا رفتند و انگاشتند که مقصران اصلی را یافته اند...حال آنکه در زمانی نه چندان دور شاید قریب به نیم قرن بعد یا کمی کمتر یا بیشتر بهترین هایی همچو آنان بفهمند و بدانند که چگونه نسلی بهترین به نابودی کشیده شدند در حالی که گرفتار بودند در سیاهچاله ای چادر گون که اطراف آن در دست هایی بود باز نامریی که هر که را که در چنگال سیاهچاله شان اسیر میدیدند چنان میتکاندند که توان خروج نداشته باشد و چنان غلت بخورد که تاب تفکر هم نداشته باشد به چگونه اسیر آمدنش در این سیاهچاله ی خون آلود و مرگبار که چگونه افکارش را به گردابه ی کثیف شستشو کشانید و او را از دیدن درست پشت پرده های آغشته به خون محروم داشت...
و زمانی که خارج شد از آن سیه چاله و اندیشید به دوران تلاطم بی حد و حصرش در آن مرداب طوفانی هیچ احساس ناراحتی و پشیمانی و غم نداشته باشد که حتی لذت می برد از شجاعتش و دلیر بودنش که در اوج جرات توانسته است به قلب تلاطم تاریخ زده و از آن جان سالم به در برد...
حال کیست که بداند چه آینده ای به چه آینده ای بدل گشت در این کارزار مرگ؟
ع.حصار

ابزار آپلود